Oyun Zamanı
Oyun kavramı çocuk masumiyetinin son kalelerinden biri. Organik oyunlar artık hiç fabrikasyon oyuncak alamayan fakir ailelerin çocuklarında görülüyor. Küresel sermaye, bilim, teknoloji, eğitim kurumları dört bir koldan çocuğun “oyununu bozmaya” çalışıyorlar. Sermaye, bir çocuğun küçücük bir çöpü uzay gemisi yapabildiği bir dünyayı mühendislik tasarımlarıyla dolduruyor. Gerçeği parçalayarak kendi doğasını kaybeden bilim, oyunun doğasını anlama adına yapay modellemeler üreterek gereksiz müdahalelerde bulunuyor. Teknoloji, özellikle dijital ataklarla oyunla (play) “game” kavramlarını aynılaştırmaya çalışıyor. Eğitimciler “eeveett, oyun bittiiii, ders başlıyoooor” diyerek ve ders çizelgelerine “oyun saati” yazarak hakikati örseliyorlar. Dersleştirilen oyunların çocuğun hayal dünyasını nasıl kısıtladığı anlaşılmıyor bile. Devamını Oku →
